Vandaag kun je de mooiste foto van het schip nemen, ze ligt majestueus in het water, statig, volop ruimte, niet als een hond strak aangelijnd aan de kade. De hele dag varen oranje bootjes heen en weer tussen wal en schip, de reddingsboten worden gebruikt als tender. Rai die elke avond eten opdient en goocheltrucs doet staat met uitgestoken hand paraat om ons op de kant te helpen. Mensen zwermen als duiven bijeen rond de free wifi-zones.
Gisteren getafeltennist op het pooldeck met Min uit Korea. Een dakrichtingaanwijzersysteem gezien in het Volvo-museum in de haven van Göteborg. Braille-puntjes gevoeld die ‘reddingsvest’ betekenen. Een blauwwit muziekkorps dat over de lange kade marcheerde. Piepkleine poppetjes in te strakke pakjes die hun dikke benen in de lucht zwiepen en een choreografie uitvoeren op een betonnen vlakke vloer van 1 bij 1 kilometer en met gouden pompoenen het schip uitzwaaien.
De realiteit is vreemd genoeg om mezelf de komende 1000 jaar bezig te houden.