‘Finding your voice’ heeft misschien te maken met het vinden van het type verhaal dat je wil vertellen, killer story of life story, ik dacht altijd dat het ging over stijl.
De prehistorische mens kon prima leven van een vijftienurige werkweek, schrijft Ursula K. Le Guin in The Carrier Bag Theory of Fiction. Men at af en toe een klein dier, maar toch vooral noten, zaden, fruit, bessen en granen.
Men had tijd over, maar dat vormt enkel een probleem als je jezelf niet weet te vermaken of niks kunt, en dan nog vooral voor anderen.
Sommigen gingen mammoeten jagen – ‘the restless ones who didn’t have a baby around to enliven their lives, or skill in making or cooking of singing, or very interesting thoughts to think.’
Sindsdien zitten we met sterke verhalen opgescheept, met actiehelden, conflict en rondspattend bloed. De speer is een goede metafoor voor dit type verhaal. Sinds mannen speren gingen gooien begint een verhaal hier en eindigt het daar. Verhalen zijn lineair.
‘En toen gutste het bloed uit het beest en het beest viel op Boob en Boob werd geplet en ik gooide mijn speer in het oog en het beest viel dood neer.’
Wat voor verhalen kunnen thuisblijvers daartegenover zetten? ‘En toen plukte ik een bes, en nog een, en nog een… en ik raapte een noot op. Kijk, ik heb een pannenonderzettertje gevlochten van grasstengels.’ Herhaling. Alles blijft min of meer hetzelfde.
Nee, het is opwindender om te vertellen hoe de mammoet Boob plet, Kaïn Abel, hoe een bom Nagasaki wegvaagt, napalm een dorpje dorpelingen.
UKL vormt The Carrier Bag Theory of Human Evolution van Elizabeth Fisher om tot die van Fictie. Eén van de eerste artefacten, aldus Fisher moet iets zijn geweest om zaden en noten en bessen in te verzamelen, een container, een object om dingen in te doen.
Een draagtas.
UKL annexeert die metafoor, al kan ik beter zeggen ‘plukt’.
‘I would go so far as to say that the natural, proper, fitting shape of the novel might be that of sack, a bag. A book holds words. Words hold things. They bear meanings. A novel is a medicine bundle, holding things in a particular, powerful relation to one another and to us.’
Conflict kan één relatie zijn, ‘but the reduction of narrative to conflict is absurd.’
Hero floreert niet zo in de draagtastheorie. ‘You put him in a bag and he looks like a rabbit, like a potato.’
Dancing at the Edge of the World, Ursula K. Le Guin