From a plane I would remember nothing of Nebraska.
Met die zin eindigt Ursula K. Le Guin Along The Platte (1983), een reisverslag van een roadtrip door Nebraska.
De eerste zin is als volgt,
Some people fly to Tierra del Fuego and Katmandu, some people drive across Nebraska in a VW bus.
De functie van een eerste zin bestaat uit leiden naar de tweede, zegt UKL in Steering the craft. In dat boek stelt ze schrijven te praktisch voor, alsof een zin geen betekenis heeft. Ze haalt de romantiek van schrijven af.
Schrijven gaat over kijken, denk ik.
Ze ziet rails.
Ze schrijft.
Trains are one of the really good things the Industrial Revolution did – totally practical and totally romantic. But on all those tracks, one train.
Haar observaties worden vervolgzinnen, ideeën, gedachten, omdat ze per auto reist, niet omdat ze woorden schrijft. In de keuze voor vliegtuig, auto, huifkar ligt iets noodzakelijks, namelijk de keuze zelf. Sommigen leggen op een dag 2000 km af, anderen 200, anderen 2.
From a plane I would remember nothing of Nebraska.
UKL lezen boek na boek, verhaal na verhaal, essay na essay is een tocht, een reis, een keuze.
De voorlaatste zin,
From driving I will remember the willows by the river, the sweet wind.
De laatste zin gaat over de huifkar.