As great scientists have said and as all children know, it is above all by the imagination that we achieve perception, and compassion, and hope. – Ursula K. Le Guin
Ik verblijf twee maanden op een prachtig schip, de mooiste writer’s residency in Amsterdam, alle tijd om te schrijven, niets om handen, met een stuurhut die ruikt zoals ik me dat van een stuurhut voorstel, de geur van hout, koperwas, dieselolie, en geweldig uitzicht op het IJ. Verderop trekken grote vrachtschepen gestaag voorbij, geduldig passeren ze elkaar en twee groene boeien die de diepe vaargeul markeren. Ze vervoeren bergen zand, vaten vol vloeistof en afval en zeecontainers met tafels, stoelen en bedden van mensen die op een dag besluiten dat het leven zoals het was genoeg is geweest, er moet verhuisd worden. Het laatste dat buiten beeld schuift zijn auto’s, onafscheidelijke huisdieren achter op het dek. Liefst zit ik in de stuurhut, verkeerstoren-zonder-stress, die ik in een oogwenk tot bordeel zou kunnen omtoveren door vier zware bruine manshoge fluwelen gordijnen rondom dicht te schuiven. Maar dat heb ik nog niet gedaan, ik kijk naar grijze luchten en vallende regen.