Een man zit met een schildpad op schoot, een rat heeft haar voorpoten afgeknaagd tijdens winterslaap. Hij geeft haar twee wielen, vastgemaakt aan een beugel, als een paraglider hangt ze aan haar eigen schild. Op haar 90ste gaat Mrs. T. twee keer zo hard als ooit tevoren.
Filmpjes op het web komen uit de pen van Eduardo Galeano, ze ademen zijn geest, zijn geschreven in zijn inkt, ‘simply singing of happiness and horror, of joy and shit, of the horrors and marvels of life, of falling and rising up, of being hurt by the blows of love and time and death’.
De taak van een schrijver is de werkelijkheid ontsluieren, ayudar a ver, helpen zien. Waarom schrijven? ‘It’s a celebration of life, which is so beautifully horrible and horribly beautiful.’ ‘Not merely daytime reality but the reality that includes dreams, the delirium of reality as well.’