Ik blader door het werk van Ief Spincemaille, de beste kunstenaar die ik ken. Humor ontstaat vanzelf, als je een serieuze poging onderneemt om een ondraaglijke situatie te verlichten. Iemand wees me op een filmpje van twee Vlamingen, man en vrouw, die rijst opvangen die familie en vrienden over een kersvers bruidspaar strooien. De verspilling was een ondraaglijke gedachte. Ze vegen de rijst bij elkaar, gaan naar huis, koken pap, eten die op. Je proeft het verschil niet, zeggen ze, soms een zwart stukje. Ze hebben ongelooflijke haast, ze duwen familie en vrienden opzij om de rijstkorrels te bemachtigen.
De camera zwenkt naar een enorme flat ergens in Leuven. De flat is op het noorden gericht. Niemand wil op het noorden wonen. Ief plaatste daarom drie beweegbare spiegels op het grasveld voor de flat. Iedereen heeft recht op 6 keer 30 minuten zonlicht. Wie inlogt op een website kan een slot boeken. Op het gewenste moment draaien de spiegels. Een bundel gereflecteerd zonlicht verlicht precies één woonkamer. Het werk doet denken aan Gat in de wolk* (1989) van John Körmeling, altijd zon op een plein. Iefs werk is grappiger, omdat de rest van de flatbewoners in het donker zit, en omdat de zon vaak niet schijnt.
* The cloud with its hole measures 1.4 by 2 metres and is made of foam sprayed silver. It hangs in the air and above it hangs a lamp, eight times more powerful than a car headlight.