De dagboeken van Kierkegaard zijn grappig.
‘Ik heb de kunst van de onechte geestdrift gevoeld’.
Alleen als een Groenlander zit hij in zijn kajak, alleen op de grote wereldzee.
Kierkegaards leven was als een eeuwige nacht. Onduidelijk blijft waarom. Zijn vader was depressief, zegt de inleider. Elke kamer in zijn huis was goed verlicht en op dezelfde temperatuur gebracht – zodat Kierkegaard op wandelingen door zijn huis overal op elk gewenst moment kon schrijven. Schrijven is het creëren van de juiste omstandigheden.
Kierkegaard schrijft over ‘de maan die het licht steelt van de zon’. Het zien van analogieën is plezierig, één van de geneugtes van lezen, misschien omdat denken zo werkt. Een kat die op zijn rug ligt is niet alleen zelf tevreden, hij maakt wie naar hem kijkt blij. Een schrijver gaat tewerk als een meesterdief.
Notities maken: jezelf melken als koeien, en dan gaat het om de onrust waaronder koeien lijden als ze niet tijdig worden gemolken. Alle zorgen bij voorbaat incasseren.
Ik kwam hier via De noodzaak van het overbodige.