Hier is de fabel van de uitkijktoren. Günther Anders.
Toen mevrouw Glü vanaf de hoogste uitkijktoren in de diepte keek, doemde daar beneden op straat haar zoon op, als een nietig stukje speelgoed. Zij herkende hem aan de kleur van zijn jas. Het volgende ogenblik werd het stuk speelgoed door een speelgoedvrachtwagen overreden. (…) Maar dat alles zo-even was slechts een onwerkelijk kort moment; een speelgoedongeval. “Ik wil niet naar beneden,” schreeuwde ze, zich heftig verzettend, terwijl ze naar beneden, de trap af werd geleid. “Ik wil niet naar beneden! Beneden zou ik gek worden!” (…)
Suzanne Maas publiceerde deze fabel op 14 oktober 2007 op haar log.