Het was zo koud dat de dingen nog wel gebeurden, maar niet voor ons, niemand legde het moment vast. Het was zo koud dat monden van verliefden die elkaar kusten aan elkaar vroren.
Ik had een filmpje gemaakt en online gezet. Met een witte berg op de achtergrond (Mont Blanc, 4807m). ‘Waarom?’ vroeg ze. Ik snapte de vraag niet. Natuurlijk had ik dat filmpje online gezet. Het is egoïstisch om beelden voor jezelf te houden.
Sharing is caring.
Privacy is theft.
Jongen filmt zichzelf voor, tijdens en na vliegtuig crash. Beer eet man op. Vrouw ligt ergens dood te gaan, kijkt de camera in, en een seconde later circuleert het beeld.
Het beeld gaat nooit meer weg. De ziel is er niet langer bij om zich te verdedigen, die foto’s gaan hun eigen kille weg. Het morele probleem is storage, denk ik, niet live streaming.
Het is irrationeel waarom ik zelf niet op foto’s wil. Ik zie op een foto geen ziel. Ik ben het niet. Maar als ik naar een ander kijk, is zij het wel. Daarom verzamel ik graag beelden.