Willem Popelier is de helft van een eeneiige tweeling, wat betekent dat op babyfoto’s meestal ook zijn broer staat. Hij weet dan niet wie van de twee jongetjes hij is, ook niet als iemand het zegt, hij ziet zichzelf in allebei. Willem Popelier liet de allereerste foto zien die hij ooit gemaakt had. Vader, moeder, halfzus. Aan die foto kun je zien dat hij conceptueel kunstenaar zou worden, dat hij het op jonge leeftijd al was. Zijn halfzus stond er half op. Hij vertelde dat net niet en dat was precies goed. Willem Popelier werkt met foto’s zonder foto’s te maken, hij gebruikt andere mensen en internet. Hij gaat op reis en zorgt ervoor dat hij op foto’s van vreemden terechtkomt. Hij poseert voor webcams en bewakingscamera’s, en neemt screenshots. Hij laat pasfoto’s van zichzelf maken met het doel ze op grond van de 39 criteria die de overheid aan pasfoto’s stelt te laten afkeuren. Het verrast me dat de behoefte aan foto’s van jezelf niet afneemt als er een kopie van jezelf rondloopt. – De per ongeluk expres, een avond rond het boek van Bianca Stigter