Een minister was te gast bij Zomergasten. Hij had het over kunst. Hij liet een televisiefragment zien waarin een kunstenaar een zelfportret maakte. De kunstenaar nam een foto, sneed die in stukjes, en tekende die stukjes uitvergroot na. Dichtbij zag je de afzonderlijke stukjes, van een afstand het portret. ‘Is dit kunst?’ vroeg Bas Heijne. Een vraag die je altijd kunt stellen. Het werd uitgezonden, het was ongetwijfeld televisie.
Op internet snijden mensen televisieseries in stukken. Ze knippen een personage uit, verzamelen alle stukjes waarin het personage te zien is en monteren ze achter elkaar. Zo wordt een seizoen van 13 episodes à 50 minuten teruggebracht tot 7 intense kijk- en luisterminuten. Vaak draait het om de liefde: het om elkaar heen draaien, de kus, jaloezie. Ingedikt als siroop. Mierzoute muziek. Het spaart veel tijd.
Een alarm in de berichtenstroom: zodadelijk begint de live stream van Scapino Ballet. De pianoklanken beginnen en daar hoppen de dansers in rijtjes van twee, drie, vier naar voren. Als ik me niet vergis is behalve het beeld, ook het pianospel live. De tijd die ik win met de siroopseries, verlies ik met live streams. Google zendt een fascinerende live stream uit uit Mekka – MakkahLive.
Ik kijk geen omroep meer (nou ja, google), maar locaties waar camera’s hangen: Rotterdam, Mekka. De camera’s hangen stil. Het is alsof het leven daar gewoon doorgaat en ik er even in zap, toevallig in de buurt.