Er gebeurt zo weinig en alles gaat zo traag dat ik er niet over twijfel dat een mens het vermogen heeft in een schildpad te veranderen van wie het hart nauwelijks nog klopt, het is winter, die duurt een eeuw – zonder bijbehorende slaap.
Eenzame George.
Harriet, die 176 werd.
Statistisch gezien was er een grote kans dat dit moest gebeuren. Elke dag verlaten duizenden mensen elkaar, elke dag kruipen ze in uittocht naar zee om een nieuw leven te beginnen.
Wat voor een aardappel- of graanoogst geldt, geldt voor de liefde, ze kan mislukken.
Maar ik wil niks weten van welke statistiek ook, mijn wond is te vers, mijn ego te groot, er zit weinig anders op dan die hele liefde als mislukt te zien.
Waar ik ook kijk, er valt niks op te rapen, geen verdwaalde vrucht te plukken, niets zoets, niets eetbaars, ik ben alleen, foto’s kijk ik niet, ze doet dingen die ze toen we samen waren niet deed, ik ben blij voor haar, mijn schaamte is enorm.
Vrienden beuren me op, zeggen dat ik uit mijn hoofd moet komen, hup, het lichaam in, en sturen me filmpjes, geluid, dansen kan ik eens proberen (vijf ritmes), wandelen, ademhalen, yoga. Maar dat ben ik niet, een vrouw met zulke schoenen, een wezenloze glimlach, ergens in de verte starend, ik wil in twee ogen kijken.
Iets doen, terwijl je het te weinig liefhebt (mediteren, mindfulnessen, ademhalen) is moeilijk.
Helen Macdonald ging, hevig in rouw, niet alleen een havik trainen, ze ging de boeken van T.H. White herlezen. Ik wil met literatuur terug het leven in.
– You can do anything if you love it enough, schrijft UKL.
Het meest voel ik voor het advies van een collega die zegt dat je alles wat je ooit gedaan hebt, overal waar je geweest bent, nog eens moet nalopen, moet overdoen, maar nu zonder haar, hij heeft dat gedaan. Het geheugen letterlijk overschrijven. Dat kan, en dat is misschien het mooie, alleen of met een ander, hij noemt die ander ‘een nieuw iemand’. De omvang en het idee van zijn project spreken me aan, al is het nauwelijks praktisch uitvoerbaar, een kaart even groot als het gebied, maar misschien maakt dat het juist een prachtige gedachte: nog eens je leven leven om het uit te wissen.
Zoiets zou kunnen, denk ik, data overschrijven, herprogrammeren, mijn geest vullen met die van een ander. Een vrouw heeft je verlaten, een vrouw zal je redden.