Het was net na middernacht.
Achter hem lag alles wat hem lief was.
Voor hem lag een nieuwe dag.
Hij bleef nog even wachten, voelde de vertrouwdheid.
Hij zuchtte diep. Toen liet hij los.
Als aarde een leerschool is (‘earthschool’) en persoonlijkheden je iets leren zoals Zukav schrijft, dan leerde ik van hem de kracht van optimisme. Dat het een kracht is. De strakke begrafenisschoenen, stijf, onbekrast, glanzend, wijzen me erop te leven.