Deze.
Zo simpel.
Something we cannot change is meant to change us.
Boven vliegen mensen in piepkleine vliegtuigen naar de zon, beneden landt een vlieg met bolle rode ogen op een bladzijde, kietelt de woorden, wrijft ze daadkrachtig tussen zijn voorpoten tot lucht.
Woensdagochtend, 8.43 uur, pagina 68.
Het leven is niet vol te houden, dat is de les.
Al doende ervaar je vervolgens dat dat wat je tot in je vezels onmogelijk acht eenvoudig gebeurt.
Het niet matchen van wat je denkvoelt met wat gaande is is extreem beangstigend – of maakt op zijn minst onrustig als je je iets beter voelt – omdat het voor de hand ligt dat dit voortdurend aan de hand is, alsof je weliswaar over een kompas beschikt, en het wijst ook naar het noorden, maar het is niet het werkelijke noorden.
Onhandige dingen geven richting.
Happiness is no law.
More, more, more is no law.
Endurance is.
Faith is. Overgave aan iets groters: cosmic law. Voor de ongelovige Thomasen: laws of nature.
Een struikje groeit in de naad tussen twee tegels. Hij perst zich omhoog, splijt de stoep. Ik heb niet het idee dat de struik iets verwacht.
You will live.
How much proof do you need?