Het vogelhuisje waar jaren achtereen pimpelmeesjes nestelden, is dit jaar een bijenhotel. Voldikke bijtjes dansen voor het gaatje, een op en neer schieten van leven, naderen en niet naar binnen gaan, wachten tot iets gereed is, tot iets begint. Soms landt eentje en kruipt traag het gaatje in.
Turbulentie doorstaan, zegt ze, en ze heeft gelijk, daarom luister ik, maar het moeilijke is dat ik turbulentie zelf creëer. Altijd dat gammelige vliegtuig, slecht onderhouden, en die dronken piloot, en dat ingesleten verhaal dat ik mezelf vertel.
Bedoelde u misschien gammel, zegt de software.
Nee, bedoel ik niet.
Gammelig drukt uit wat het is.